Tiyatro sanatçılarının sıkça söyledikleri bir tümce var "Yaptığımız iş buz üstüne yazı yazmak gibi bir şey." Bence yakınmalarında haksız da değiller. Ülkemizde tiyatro sanatının geçmişi, meydana getirilen eserlerin tanıtım ve yorumları, atılan sanatsal adımların yaşanan güncel dönemdeki etkileri o kadar az tanınıyor ki, genç kuşak çoğunlukla Amerika'yı yeniden keşfetmek zorunda kalıyor.
Sanatçının derdi, kişisel yaşamıyla tanınmaktan çok eserleriyle tanınmak. Etkilenmelerini, duygularını, düşüncelerini, var ettiği ve yorumladığı eserlerle topluma aktarmak ve evrensel platformda bir nevi ölümsüzlüğe kavuşmak. Bu da, önce o değerde eser yaratmak, sonra da toplum tarafından tanınarak gelecek zamanlarda da tanınmasının devamını sağlamakla olabilecek bir düş ile mümkündür. Bu düşü gerçekleştirebilmek için çeşitli medya kollarının ciddiyetle tiyatro sanatı ile ilgilenmelerinin yanı sıra diğer sanat dallarından da yararlanılması etkili olabilir. Bir romanın opera haline getirilmesi ve repertuarlara alınması, bir şiirin balad olarak bestelenmesi ve her dönemde dinlenebilir olması gibi...
Görsel ve sahne sanatlarının, günümüz teknik imkânlarından yararlanılarak hem arşivlenmesi hem de geniş kitlelere ulaşması değerli bir hazinenin kapısını açmaktır. Bazı sanatçıların hem kendilerini hem de diğer sanatçılarla olan ilişkilerini, yaşadığı dönemi ve o dönemin sanatını anlatan anı kitapları yeterince tanıtım yapılmadığından ancak bu alana çok ilgi duyan okurla sınırlı kalıyor. Adem Dursun'un elimizdeki bu yapılı, önemli bir boşluğu doldurma yolunda çok önemli bir adım.
Kültüre, sanata ve özellikle sahne sanatlarına yürekten ilgi duyan, önem veren ve titiz bir çalışmayla birinci cildini tamamladığı bu kitabında Adem Dursun, yaptığı röportajlarla sadece sanatçıların kişiliklerini değil, yaşadıkları dönemin olaylarını ve tiyatro sanatının evrelerini de günümüz okurlarına sunuyor.
